Rozwód jest instytucją prawną pozwalającą rozwiązać małżeństwo za życia małżonków. Ustanie małżeństwa następuje z chwilą uzyskania prawomocnego wyroku rozwodowego. Kodeks rodzinny i opiekuńczy w wielu przepisach chroni małżeństwo i rodzinę określając przesłanki dopuszczalności rozwodu i separacji. Konstytucja w art. 47 stanowi, że „Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym”.

Orzeczenie rozwodu jest dopuszczalne, jeżeli sąd dojdzie do przekonania, że pożycie małżeńskie uległo zupełnemu i trwałemu rozkładowi.

Pomoc w sprawach rozwodowych – Kancelaria Adwokacka Wojciech Jamróz w Zielonej Górze

Sąd obowiązany jest wszechstronnie wyjaśnić, jakie były przyczyny rozkładu, tj. jakie okoliczności doprowadziły do jego powstania. Wspólne pożycie to ogół więzi między małżonkami w sferze duchowej, fizycznej i gospodarczej. Wspólne pożycie polega na istnieniu między małżonkami łączności psychicznej, wzajemnych pozytywnych uczuć (miłości szacunku, zaufania), obejmuje współżycie fizyczne, w dziedzinie gospodarczej znajduje wyraz w prowadzeniu wspólnego gospodarstwa domowego, w zamieszkiwaniu razem, itd.

Przyczyny rozkładu pożycia małżeńskiego mogą być:

• zawinione (np. zdrada małżeńska, alkohol, narkomania, znęcanie),
• niezawinione (np. długotrwała choroba, zasadnicza różnica charakterów),
• w zależności od okoliczności zawinione lub niezawinione (np. bezpłodność, różnica światopoglądów, różnica w wychowaniu dzieci).

Zupełność rozkładu pożycia potwierdza najczęściej wrogie lub co najmniej niechętne nastawienie małżonków do siebie. Rozkład pożycia jest trwały, gdy ocena oparta na doświadczeniu życiowym pozwala przyjąć, że na tle okoliczności konkretnej sprawy powrót małżonków do wspólnego pożycia nie nastąpi.

Należy pamiętać, że mimo istnienia trwałego i zupełnego rozkładu pożycia orzeczenie rozwodu nie jest dopuszczalne, jeżeli:

• wskutek rozwodu miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci,
• z innych względów rozwód byłby sprzeczny z zasadami współżycia społecznego,
• rozwodu żąda jedno z małżonków wyłącznie winne rozkładu pożycia, a drugie nie godzi się na rozwód i taka odmowa nie jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Rozwiązując małżeństwo przez rozwód sąd orzeka, czy i które z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Na zgodne żądanie małżonków sąd zaniecha orzekania o winie, wtedy następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy. Wina rozkładu pożycia powstaje w związku z naruszeniem obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa, zwłaszcza wspólnego pożycia, wzajemnej pomocy, lojalności, wierności, współdziałania dla dobra rodziny i inne.

Pojęcie winy przy rozwodzie obejmuje element obiektywny i subiektywny. Element obiektywny zachodzi, gdy zachowanie małżonka narusza jego obowiązki ustawowe lub wypływające z zasad współżycia społecznego. Element subiektywny to naganność zachowań, pojmowanych jako niegodziwe, niemoralne. Dla ustalenia, które z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia istotne są te zachowania małżonków, które miały miejsce przed zaistnieniem rozkładu – tylko one mogą być uznane za przyczynę rozkładu i ocenione jako zawinione jego spowodowanie.

Adwokat Wojciech Jamróz udziela porad prawnych z zakresu prawa rodzinnego, w tym w sprawach rozwodowych, a na życzenie Klienta zapewnia reprezentację w toku postępowania sądowego.

Kancelaria Adwokacka Wojciech Jamróz  kontakt 792 636 152